Acrotholus
Autor: | Korekta: |
Dawid Mika | Maciej Ziegler |
Acrotholus (Akrotol) | |
---|---|
Długość: | ? m (średniej wielkości) |
Masa: | ? kg |
Miejsce występowania: | Kanada - południowa Alberta
(formacja Milk River - ogniwo Deadhorse Coulee) |
Czas występowania | późna kreda (późny santon) |
Systematyka | Dinosauria |
Wstęp
Acrotholus to rodzaj pachycefalozauryda, który żył w późnej kredzie na terenach Ameryki Północnej. Jest on obok Amtocephale najstarszym znanym niewątpliwym przedstawicielem Pachycephalosauria.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Acrotholus pochodzi od greckich słów akros - najwyższy i thalos - kopuła. Odnosi się on do zgrubiałego sklepienia czaszki. Epitet gatunkowy (audeti) honoruje Roya Audeta, który umożliwiał prowadzenie prac wykopalisk na terenie swojego rancza (gdzie też znaleziono szczątki akrotola).
Materiał kopalny
Holotyp TMP 2008.045.0001 - niemal kompletna kopuła ciemieniowo-czołowa.
Paratyp ROM 2962 - przednia cześć kopuły ciemieniowo-czołowej.
Do akrotola może należeć także ROM 2964 - kopuła ciemieniowo-czołowa,
Paleoekologia
Pachycefalozaury żyły już w późnej jurze, o czym świadczy występowanie wtedy ceratopsów (Yinlong) - siostrzanej dlań grupy. Jednak najstarsze znane skamieliny "grubogłowych jaszczurów" pochodzą dopiero z santonu. Evans i współpracownicy (2013) uznali, że różnorodność małych dinozaurów ptasiomiednicznych (w tym pachycefalozaurów) była naprawdę wyższa niż się przyjmuje, o czym świadczą liczne ghost lineages (taksony, które - jak wynika z jego pozycji filogenetycznej - występowały już w określonym okresie, czego jednak nie odzwierciedla zapis kopalny), a także duża ilość diagnostycznych kopuł ciemieniowo-czołowych porównaniu z resztą szczątków Pachycephalosauria.
Spis gatunków
Acrotholus | Evans, Schott, Larson, Brown i Ryan, 2013 |
---|---|
A. audeti | Evans, Schott, Larson, Brown i Ryan, 2013 |
Bibliografia
Evans D.C., Schott R.K., Larson D.W., Brown C.M. & Ryan M.J. (2013) "The oldest North American pachycephalosaurid and the hidden diversity of small-bodied ornithischian dinosaurs" Nature Communications 4:1828 DOI: 10.1038/ncomms2749