Barilium

Do sprawdzenia.

Autor:	Korekta:
Tomasz Skawiński

---

Barilium
Długość:	10 m
Masa:	ok. 2-4 t (?)
Miejsce występowania:	Wielka Brytania – hrabstwo East Sussex (formacja Wadhurst Clay)
Czas występowania	ok. 138–137 Ma wczesna kreda (środkowy walanżyn)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ornithopoda Iguanodontia Ankylopollexia Styracosterna
Rekonstrukcja Barilium dawsoni © 2011, Nobu Tamura [1]
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003EFormacja \u003Ca href=\"/index.php?title=Wadhurst_Clay\u0026amp;action=edit\u0026amp;redlink=1\" class=\"new\" title=\"Wadhurst Clay (strona nie istnieje)\"\u003EWadhurst Clay\u003C/a\u003E, hrabstwo East Sussex, \u003Ca href=\"/wiki/Wielka_Brytania\" title=\"Wielka Brytania\"\u003EWielka Brytania\u003C/a\u003E \u2013 miejsce odkrycia holotypu \u003Ci\u003EB. dawsoni\u003C/i\u003E (NHMUK R802).\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"Formacja Wadhurst Clay, hrabstwo East Sussex, Wielka Brytania \u2013 miejsce odkrycia holotypu B. dawsoni (NHMUK R802).\n","link":"","lat":50.89999999999999857891452847979962825775146484375,"lon":-0.59999999999999997779553950749686919152736663818359375,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Barilium – rodzaj ornitopoda z grupy Iguanodontia. Żył we wczesnej kredzie na obecnych terenach Europy.

Wiek osadów, z których wydobyto szczątki Barilium, ocenia się na środkowy walanżyn, około 138–137 mln lat (Norman, 2013). Odkryto tam również skamieniałości iguanodonta Hypselospinus fittoni, dawniej także zaliczanego do rodzaju Iguanodon. Był on podobny do Barilium, choć mniej od niego masywny i mniejszy. Barilium prawdopodobnie osiągało ok. 10 m długości i było zwierzęciem obligatoryjnie czworonożnym (Norman, 2011).

Historia taksonu

Gatunkiem typowym jest B. dawsoni, opisany w 1888 roku przez Richarda Lydekkera na podstawie dwóch niekompletnych szkieletów odkrytych w osadach grupy Wealden w hrabstwie East Sussex w Wielkiej Brytanii. Zostały one zebrane przez C. Dawsona, którego honoruje nazwa gatunkowa. Początkowo Lydekker zaliczył ten gatunek do rodzaju Iguanodon, jednak zostało to zakwestionowane przez późniejszych autorów, m.in. Paula (2008) oraz Naisha i Martilla (2008), według których I. dawsoni nie jest blisko spokrewniony z Iguanodon bernissartensis, będącym gatunkiem typowym rodzaju, a tym samym nienależący do tego samego rodzaju. Paul (2008) uznał I. dawsoni za Ornithopoda incertae sedis, stwierdzając, że status tego gatunku nie jest w pełni jasny. W 2010 roku David Norman ukuł dla niego nową nazwę rodzajową Barilium. Również w 2010 ten sam gatunek został przeniesiony do rodzaju Torilion przez Carpentera i Ishidę. Praca ta ukazała się jednak miesiąc po artykule Normana, więc nazwa Torilion jest obiektywnym młodszym synonimem nazwy Barilium. Norman (2011, 2012, 2013) uważa, że również rodzaje Sellacoxa i Kukufeldia (mimo iż dostrzega u tego taksonu jedną autapomorfię) są młodszymi synonimami Barilium, z czym jednak nie zgodził się McDonald (2012). Według wykonanej przez niego analizy kladystycznej Barilium jest taksonem siostrzanym dla kladu Hadrosauriformes.

Spis gatunków

Barilium	Norman, 2010
= Torilion	Carpenter i Ishida, 2010
?= Kukufeldia	McDonald. Barrett i Chapman, 2010
?= Sellacoxa	Carpenter i Ishida, 2010
Barilium dawsoni	(Lydekker, 1888) Norman, 2010
= Iguanodon dawsoni	Lydekker, 1888
= Torilion dawsoni	(Lydekker, 1888) Carpenter i Ishida, 2010
?= Kukufeldia tilgatensis	McDonald. Barrett i Chapman, 2010
?= Sellacoxa pauli	Carpenter i Ishida, 2010

Bibliografia

Carpenter K., Ishida Y. 2010. Early and "Middle" Cretaceous iguanodonts in time and space. Journal of Iberian Geology 36 (2): 145–164 doi:10.5209/rev_JIGE.2010.v36.n2.3.

Lydekker R. 1888. Note on a new Wealden iguanodont and other dinosaurs. Quarterly Journal of the Geological Society 44 (1-4): 46–61. doi:10.1144/GSL.JGS.1888.044.01-04.08.

McDonald A.T. 2012. Phylogeny of basal iguanodonts (Dinosauria: Ornithischia): an update. PLoS ONE 7 (5): e36745. doi:10.1371/journal.pone.0036745.

Naish D., Martill D.M. 2008. Dinosaurs of Great Britain and the role of the Geological Society of London in their discovery: Ornithischia. Journal of the Geological Society 165 (3): 613–623. doi:10.1144/0016-76492007-154.

Norman D.B. 2010. A taxonomy of iguanodontians (Dinosauria: Ornithopoda) from the lower Wealden Group (Cretaceous: Valanginian) of southern England. Zootaxa 2489: 47–66.

Norman D.B. 2011. On the osteology of the Lower Wealden (Valanginian) ornithopod Barilium dawsoni (Iguanodontia: Styracosterna). Special Papers in Palaeontology 86: 165–194. Abstrakt.

Norman D.B. 2012. Iguanodontian taxa (Dinosauria: Ornithischia) from the Lower Cretaceous of England and Belgium. W: Godefroit P. (red.). Bernissart Dinosaurs and Early Cretaceous Terrestrial Ecosystems. Bloomington: Indiana University Press, s. 175–212. ISBN 0-253-35721-7.

Norman D.B. 2013. On the taxonomy and diversity of Wealden iguanodontian dinosaurs (Ornithischia: Ornithopoda). Revue de Paléobiologie 32 (2): 385–404. PDF.

Paul G.S. 2008. A revised taxonomy of the iguanodont dinosaur genera and species. Cretaceous Research 29 (2): 192–216. doi:10.1016/j.cretres.2007.04.009.