Formacja Winton: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
m
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
[[Plik:FWinton.png|400px|thumb|right| Ryc. 1. Lokalizacja basenu Eromanga i jego [[stratygrafia]]. Gwiazdką zaznaczono stanowisko, w którym znaleziono ''[[Australovenator]]''.<br><br> © White i in., 2012]]
 
[[Plik:FWinton.png|400px|thumb|right| Ryc. 1. Lokalizacja basenu Eromanga i jego [[stratygrafia]]. Gwiazdką zaznaczono stanowisko, w którym znaleziono ''[[Australovenator]]''.<br><br> © White i in., 2012]]
'''Formacja Winton''' - formacja skalna należąca do ogromnego basenu sedymentacyjnego Eromanga w [[Australia|Australii]]. Datuje się ją na koniec [[alb]]u - [[cenoman]]. Jest najmłodszą formacją w tym basenie. Osady tej formacji powstały wskutek regresji morza pod koniec [[alb]]u, które odsłoniło rozległe równiny. Na ich terenie rozwinęły się liczne rzeki, często tworzące delty u swego ujścia. To one naniosły materiał, który zbudował formację Winton. U ich brzegów tworzyły się lasy lub zbiorowiska roślinności równi zalewowych. Gdzieniegdzie pojawiały się nieliczne jeziora w opuszczonych korytach rzecznych.
+
 
 +
[[Plik:Formacje_Australii.jpg|400px|thumb|right| Ryc. 2. Rozmieszczenie formacji Winton i innych na terenie stanu Queensland.<br><br> © Poropat i in., 2014]]
 +
 
 +
[[Plik:Stratygrafia_Queensland.jpg|400px|thumb|right| Ryc. 3. Stratygrafia basenu Eromanga (centralne Queensland) ze znanymi występującymi tam tetrapodami. Źródło: Poropat i in., 2014..<br><br> © Poropat i in., 2014]]
 +
 
 +
'''Formacja Winton''' - formacja skalna należąca do ogromnego basenu sedymentacyjnego Eromanga w [[Australia|Australii]]. Datuje się ją na koniec [[alb]]u - [[cenoman]] (White i in., [[2012]]) lub najpóźniejszy [[alb]] - [[turon]] (Poropat i in., [[2014]]). Jest najmłodszą formacją w tym basenie. Osady tej formacji powstały wskutek regresji morza pod koniec [[alb]]u, które odsłoniło rozległe równiny. Na ich terenie rozwinęły się liczne rzeki, często tworzące delty u swego ujścia. To one naniosły materiał, który zbudował formację Winton. U ich brzegów tworzyły się lasy lub zbiorowiska roślinności równi zalewowych. Gdzieniegdzie pojawiały się nieliczne jeziora w opuszczonych korytach rzecznych.
  
 
Skamieniałości kręgowców są rzadko znajdowane. Z tej formacji znane są jednak [[Dinosauria|dinozaury]]: ''[[Diamantinasaurus]]'', ''[[Wintonotitan]]'', ''[[Austrosaurus]]'', ''[[Australovenator]]'' i nieoznaczone [[Ornithischia]]. Odkryto także szczątki krokodyli, ryb, dolichozaura, żółwi i [[Pterosauria|pterozaurów]].
 
Skamieniałości kręgowców są rzadko znajdowane. Z tej formacji znane są jednak [[Dinosauria|dinozaury]]: ''[[Diamantinasaurus]]'', ''[[Wintonotitan]]'', ''[[Austrosaurus]]'', ''[[Australovenator]]'' i nieoznaczone [[Ornithischia]]. Odkryto także szczątki krokodyli, ryb, dolichozaura, żółwi i [[Pterosauria|pterozaurów]].
  
 +
==Bibliografia==
 +
<small>
 +
Poropat S.F., Upchurch P., Mannion P.D., Hocknull S.A., Kear B.P., Sloan T., Sinapius G.H.K. i D.A. Elliot. 2014. Revision of the sauropod dinosaur ''Diamantinasaurus matildae'' Hocknull et al. 2009 from the mid-Cretaceous of Australia: Implications for Gondwanan titanosauriform dispersal. Gondwana Research (advance online publication). [[doi: http://dx.doi.org/10.1016/j.gr.2014.03.014]]
  
<small>White, M. A.; Cook, A. G.; Hocknull, S. A.; Sloan, T.; Sinapius, G. H. K.; Elliott, D. A. (2012) Dodson, Peter. ed. "New Forearm Elements Discovered of Holotype Specimen Australovenator wintonensis from Winton, Queensland, Australia". PLoS ONE 7 (6): e39364. DOI:10.1371/journal.pone.0039364 [http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0039364]</small>
+
White M.A., Cook A.G., Hocknull S.A., Sloan T., Sinapius G.H.K. i D.A. Elliott. 2012. New Forearm Elements Discovered of Holotype Specimen ''Australovenator wintonensis'' from Winton, Queensland, Australia. PLoS ONE, t. 7, nr 6, str. e39364. [[doi:10.1371/journal.pone.0039364]]</small>
  
 
[[Kategoria: Formacje]]
 
[[Kategoria: Formacje]]
 +
[[Kategoria:Formacje kredowe]]
 +
[[Kategoria:Formacje Australii]]

Aktualna wersja na dzień 14:19, 29 gru 2023

Ryc. 1. Lokalizacja basenu Eromanga i jego stratygrafia. Gwiazdką zaznaczono stanowisko, w którym znaleziono Australovenator.

© White i in., 2012
Ryc. 2. Rozmieszczenie formacji Winton i innych na terenie stanu Queensland.

© Poropat i in., 2014
Ryc. 3. Stratygrafia basenu Eromanga (centralne Queensland) ze znanymi występującymi tam tetrapodami. Źródło: Poropat i in., 2014..

© Poropat i in., 2014

Formacja Winton - formacja skalna należąca do ogromnego basenu sedymentacyjnego Eromanga w Australii. Datuje się ją na koniec albu - cenoman (White i in., 2012) lub najpóźniejszy alb - turon (Poropat i in., 2014). Jest najmłodszą formacją w tym basenie. Osady tej formacji powstały wskutek regresji morza pod koniec albu, które odsłoniło rozległe równiny. Na ich terenie rozwinęły się liczne rzeki, często tworzące delty u swego ujścia. To one naniosły materiał, który zbudował formację Winton. U ich brzegów tworzyły się lasy lub zbiorowiska roślinności równi zalewowych. Gdzieniegdzie pojawiały się nieliczne jeziora w opuszczonych korytach rzecznych.

Skamieniałości kręgowców są rzadko znajdowane. Z tej formacji znane są jednak dinozaury: Diamantinasaurus, Wintonotitan, Austrosaurus, Australovenator i nieoznaczone Ornithischia. Odkryto także szczątki krokodyli, ryb, dolichozaura, żółwi i pterozaurów.

Bibliografia

Poropat S.F., Upchurch P., Mannion P.D., Hocknull S.A., Kear B.P., Sloan T., Sinapius G.H.K. i D.A. Elliot. 2014. Revision of the sauropod dinosaur Diamantinasaurus matildae Hocknull et al. 2009 from the mid-Cretaceous of Australia: Implications for Gondwanan titanosauriform dispersal. Gondwana Research (advance online publication). doi: http://dx.doi.org/10.1016/j.gr.2014.03.014

White M.A., Cook A.G., Hocknull S.A., Sloan T., Sinapius G.H.K. i D.A. Elliott. 2012. New Forearm Elements Discovered of Holotype Specimen Australovenator wintonensis from Winton, Queensland, Australia. PLoS ONE, t. 7, nr 6, str. e39364. doi:10.1371/journal.pone.0039364