Helioceratops: Różnice pomiędzy wersjami
(linki, cyt.) |
|||
Linia 23: | Linia 23: | ||
|- | |- | ||
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''': | ! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''': | ||
− | | [[Chiny]] - | + | | [[Chiny]] - Jilin |
<small>([[formacja Quantou]])</small> | <small>([[formacja Quantou]])</small> | ||
Linia 36: | Linia 36: | ||
[[Ornithischia]] | [[Ornithischia]] | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
[[Ceratopsia]] | [[Ceratopsia]] | ||
Linia 52: | Linia 46: | ||
==Wstęp== | ==Wstęp== | ||
− | ''Helioceratops'' to przedstawiciel ceratopsów, żyjący na terenie współczesnych północno-wschodnich | + | ''Helioceratops'' to przedstawiciel ceratopsów, żyjący na terenie współczesnych północno-wschodnich Chin. Jego szczątki datowane są na [[apt]] – [[cenoman]]. |
==Materiał kopalny== | ==Materiał kopalny== | ||
Linia 58: | Linia 52: | ||
[[Paratyp]] o numerze JLUM L0204-Y-4 to lewa kość szczękowa. | [[Paratyp]] o numerze JLUM L0204-Y-4 to lewa kość szczękowa. | ||
+ | |||
Co prawda zarówno [[holotyp]] jak i [[paratyp]] leżały blisko siebie w tej samej warstwie, a na podstawie skamieniałości można wywnioskować, że były podobnych rozmiarów, to jednak nie ma więcej przekonujących dowodów, iż należały do jednego osobnika. | Co prawda zarówno [[holotyp]] jak i [[paratyp]] leżały blisko siebie w tej samej warstwie, a na podstawie skamieniałości można wywnioskować, że były podobnych rozmiarów, to jednak nie ma więcej przekonujących dowodów, iż należały do jednego osobnika. | ||
==Diagnoza== | ==Diagnoza== | ||
− | Wg Jina i in. ([[2009]]) jest to nie- | + | Wg Jina i in. ([[2009]]) jest to nie-[[koronozaur]]owy przedstawiciel [[neoceratops]]ów, wyróżniający się następującymi autapomorfiami: stosunek gałęzi kości zębowej do "długości rzędu zębów/maksymalnej wysokości gałęzi kości zębowej" wynosi 1,6. Strona brzuszna kości przedzębowej bardziej pionowa niż u innych bazalnych neoceratopsów, tworząc kąt ok. 130˚ z brzusznym brzegiem gałęzi kości zębowej. Wyrostki i drugorzędne grzbiety asymetrycznie rozproszone po obu stronach głównego grzbietu zębów kości zębowej do dziewięciu wtórnych grzbietów na półprzyśrodkowej i w górę do czterech w dystalnej połowie. |
==Lokalizacja i pozycja systematyczna== | ==Lokalizacja i pozycja systematyczna== | ||
− | Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego [[dinozaura ptasiomiedniczego]], najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z ''[[Auroraceratops]] rugosus'' i ''[[Yamaceratops]] dorngobiensis'' jest uznawany za jednego z najbardziej | + | Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego [[Ornithischia|dinozaura ptasiomiedniczego]], najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z ''[[Auroraceratops]] rugosus'' i ''[[Yamaceratops]] dorngobiensis'' jest uznawany za jednego z najbardziej [[zaawansowany]]ch neoceratopsów niezaliczanych do [[klad]]u [[Coronosauria]], który obejmuje formy późniejsze i bardziej zaawansowane. Na podstawie dotychczasowych odkryć paleogeograficzne występowanie bazalnych neoceratopsów wydaje się być ograniczone do północnych [[chiny|Chin]] i południowej [[Mongolii]]. Prawdopodobne jest więc, iż w regionie tym wyewoluowali pierwsi przedstawiciele Coronosauria – najbardziej zaawansowane ceratopsy, które dożyły końca [[kredy]]. Póki co jedynym znanym koronozaurem spoza Ameryki Północnej jest chiński [[centrozauryn]] ''[[Sinoceratops]]''. [[Rodzaj]] ''Helioceratops'' i [[gatunek]] typowy ''H. brachygnathus'' opisał [[Jin]] wraz ze swoim zespołem w [[2009]] roku. |
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
− | Nazwa | + | Nazwa [[rodzaj]]owa ''Helioceratops'' pochodzi od imienia boga Słońca z mitologii greckiej, Heliosa, który w wierzeniach starożytnych Greków przemierzał każdego dnia niebo swym złotym rydwanem ze wschodu na zachód oraz greckiego ''ceratops'' (rogate oblicze). Nazwa ta wskazuje na orientalne pochodzenie tego neoceratopsa, blisko spokrewnionego z ''[[Auroraceratops]]''. Z kolei epitet [[gatunek|gatunkowy]] ''brachygnathus'' można w wolnym tłumaczeniu interpretować jako "krótkopyski". |
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
! ''Helioceratops'' | ! ''Helioceratops'' | ||
− | | | + | | Jin, Chen, Zan i Godefroit, [[2009]] |
|- | |- | ||
! ''H. brachygnathus'' | ! ''H. brachygnathus'' | ||
− | | | + | | Jin, Chen, Zan i Godefroit, [[2009]] |
|} | |} | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
− | <small> | + | <small>Jin L., Chen J., Zan S. & Godefroit P. (2009) "A New Basal Neoceratopsian Dinosaur from the Middle Cretaceous of Jilin Province, China". Acta Geologica Sinica, 83(2), 200-206</small> |
− | Jin L., Chen J., Zan S. & Godefroit P. (2009) "A New Basal Neoceratopsian Dinosaur from the Middle Cretaceous of Jilin Province, China". Acta Geologica Sinica, | ||
− | </small> | ||
[[Kategoria:Dinosauria]] | [[Kategoria:Dinosauria]] | ||
Linia 91: | Linia 84: | ||
[[Kategoria:Mezozoik]] | [[Kategoria:Mezozoik]] | ||
[[Kategoria:Kreda]] | [[Kategoria:Kreda]] | ||
− | |||
− |
Wersja z 17:32, 30 lis 2011
Autor: | Korekta: |
Marcin Szermański | Jakub Starzyński |
Helioceratops (helioceratops) | |
---|---|
Długość: | ? m |
Masa: | ? t |
Miejsce występowania: | Chiny - Jilin |
Czas występowania | 125,0–93,5 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Plik:Helioceratops holotyp.jpg |
Wstęp
Helioceratops to przedstawiciel ceratopsów, żyjący na terenie współczesnych północno-wschodnich Chin. Jego szczątki datowane są na apt – cenoman.
Materiał kopalny
Holotyp o numerze JLUM L0204-Y-3 to prawa kość zębowa przechowywana w Muzeum Uniwersyteckim w Changchun, mieście w prowincji Jilin.
Paratyp o numerze JLUM L0204-Y-4 to lewa kość szczękowa.
Co prawda zarówno holotyp jak i paratyp leżały blisko siebie w tej samej warstwie, a na podstawie skamieniałości można wywnioskować, że były podobnych rozmiarów, to jednak nie ma więcej przekonujących dowodów, iż należały do jednego osobnika.
Diagnoza
Wg Jina i in. (2009) jest to nie-koronozaurowy przedstawiciel neoceratopsów, wyróżniający się następującymi autapomorfiami: stosunek gałęzi kości zębowej do "długości rzędu zębów/maksymalnej wysokości gałęzi kości zębowej" wynosi 1,6. Strona brzuszna kości przedzębowej bardziej pionowa niż u innych bazalnych neoceratopsów, tworząc kąt ok. 130˚ z brzusznym brzegiem gałęzi kości zębowej. Wyrostki i drugorzędne grzbiety asymetrycznie rozproszone po obu stronach głównego grzbietu zębów kości zębowej do dziewięciu wtórnych grzbietów na półprzyśrodkowej i w górę do czterech w dystalnej połowie.
Lokalizacja i pozycja systematyczna
Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego dinozaura ptasiomiedniczego, najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z Auroraceratops rugosus i Yamaceratops dorngobiensis jest uznawany za jednego z najbardziej zaawansowanych neoceratopsów niezaliczanych do kladu Coronosauria, który obejmuje formy późniejsze i bardziej zaawansowane. Na podstawie dotychczasowych odkryć paleogeograficzne występowanie bazalnych neoceratopsów wydaje się być ograniczone do północnych Chin i południowej Mongolii. Prawdopodobne jest więc, iż w regionie tym wyewoluowali pierwsi przedstawiciele Coronosauria – najbardziej zaawansowane ceratopsy, które dożyły końca kredy. Póki co jedynym znanym koronozaurem spoza Ameryki Północnej jest chiński centrozauryn Sinoceratops. Rodzaj Helioceratops i gatunek typowy H. brachygnathus opisał Jin wraz ze swoim zespołem w 2009 roku.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Helioceratops pochodzi od imienia boga Słońca z mitologii greckiej, Heliosa, który w wierzeniach starożytnych Greków przemierzał każdego dnia niebo swym złotym rydwanem ze wschodu na zachód oraz greckiego ceratops (rogate oblicze). Nazwa ta wskazuje na orientalne pochodzenie tego neoceratopsa, blisko spokrewnionego z Auroraceratops. Z kolei epitet gatunkowy brachygnathus można w wolnym tłumaczeniu interpretować jako "krótkopyski".
Spis gatunków
Helioceratops | Jin, Chen, Zan i Godefroit, 2009 |
---|---|
H. brachygnathus | Jin, Chen, Zan i Godefroit, 2009 |
Bibliografia
Jin L., Chen J., Zan S. & Godefroit P. (2009) "A New Basal Neoceratopsian Dinosaur from the Middle Cretaceous of Jilin Province, China". Acta Geologica Sinica, 83(2), 200-206