Helioceratops

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Korekta:
Marcin Szermański Jakub Starzyński


Helioceratops (helioceratops)
Długość: ? m
Masa: ? t
Miejsce występowania: formacja Quantou

Chiny (Jilin)

Czas występowania 125,0–93,5 Ma

( apt - cenoman)

Systematyka Dinosauria

Ornithischia

Genasauria

Cerapoda

Marginocephalia

Ceratopsia

Neoceratopsia

Helioceratops.jpg
Źródło: Jin i in., 2009

Materiał kopalny

Holotyp o numerze JLUM L0204-Y-3 to prawa kość zębowa przechowywana w Muzeum Uniwersyteckim w Changchun, mieście w prowincji Jilin.

Paratyp o numerze JLUM L0204-Y-4 to lewa kość szczękowa. Co prawda zarówno holotyp jak i paratyp leżały blisko siebie w tej samej warstwie, a na podstawie skamieniałości można wywnioskować, że były podobnych rozmiarów, to jednak nie ma więcej przekonujących dowodów, iż należały do jednego osobnika.

Diagnoza

Wg Jina i in. (2009) jest to nie-koronozaurowy przedstawiciel neoceratopsów, wyróżniający się następującymi autapomorfiami: stosunek gałęzi kości zębowej do "długości rzędu zębów/maksymalnej wysokości gałęzi kości zębowej" wynosi 1,6. Strona brzuszna kości przedzębowej bardziej pionowa niż u innych bazalnych neoceratopsów, tworząc kąt ok. 130˚ z brzusznym brzegiem gałęzi kości zębowej. Wyrostki i drugorzędne grzbiety asymetrycznie rozproszone po obu stronach głównego grzbietu zębów kości zębowej do dziewięciu wtórnych grzbietów na półprzyśrodkowej i w górę do czterech w dystalnej połowie.

Lokalizacja i pozycja systematyczna

Helioceratops to przedstawiciel ceratopsów, żyjący na terenie współczesnych północno-wschodnich Chin. Jego szczątki datowane są na aptcenoman. Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego dinozaura ptasiomiedniczego, najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z Auroraceratops rugosus i Yamaceratops dorngobiensis jest uznawany za jednego z najbardziej zaawansowanych neoceratopsów niezaliczanych do kladu Coronosauria, który obejmuje formy późniejsze i bardziej zaawansowane. Na podstawie dotychczasowych odkryć paleogeograficzne występowanie bazalnych neoceratopsów wydaje się być ograniczone do północnych Chin i południowej Mongolii. Prawdopodobne jest więc, iż w regionie tym wyewoluowali pierwsi przedstawiciele Coronosauria – najbardziej zaawansowane ceratopsy, które dożyły końca kredy. Póki co jedynym znanym koronozaurem spoza Ameryki Północnej jest chiński centrozauryn Sinoceratops. Rodzaj Helioceratops i gatunek typowy H. brachygnathus opisał Jin wraz ze swoim zespołem w 2009 roku.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Helioceratops pochodzi od imienia boga Słońca z mitologii greckiej, Heliosa, który w wierzeniach starożytnych Greków przemierzał każdego dnia niebo swym złotym rydwanem ze wschodu na zachód oraz greckiego ceratops (rogate oblicze). Nazwa ta wskazuje na orientalne pochodzenie tego neoceratopsa, blisko spokrewnionego z Auroraceratops. Z kolei epitet gatunkowy brachygnathus można w wolnym tłumaczeniu interpretować jako "krótkopyski".

Spis gatunków

Helioceratops Jin, Chen, Zan, Godefroit, 2009
H. brachygnathus Jin, Chen, Zan, Godefroit, 2009


Bibliografia

1. Jin L., Chen J., Zan S. & Godefroit P. (2009) "A New Basal Neoceratopsian Dinosaur from the Middle Cretaceous of Jilin Province, China". Acta Geologica Sinica, p. 83 – 200