Olorotitan: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „<small> {| class="wikitable" style="background-color:CornSilk" | Autor: | Korekta: |- | Dawid Mazurek | Tomasz Sokołowski Dawid Mika |} </small> ---- {| ...”) |
|||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
| ok. 70-65 Ma | | ok. 70-65 Ma | ||
| − | późna [[kreda]] ("środkowy" - | + | późna [[kreda]] ("środkowy" - późny [[mastrycht]]) |
|- | |- | ||
! '''Systematyka''' | ! '''Systematyka''' | ||
| Linia 59: | Linia 59: | ||
==Lokalizacja== | ==Lokalizacja== | ||
| − | Jest to jak dotąd najlepiej zachowany ze wszystkich szkieletów lambeozaurinów znalezionych poza Ameryką Północną i jednocześnie jeden z najlepiej zachowanych szkieletów dinozaurów znalezionych w Rosji. Okaz znaleziono w Kundur (w rejonie Amur) w osadach górnej dolnej części/środkowej części formacji Tsagayan, w obrębie poziomów palynologicznych: ''Wodehouseia spinata'' - ''Aquilapollenites subtilis'', które wskazują na "środkowy" - | + | Jest to jak dotąd najlepiej zachowany ze wszystkich szkieletów lambeozaurinów znalezionych poza Ameryką Północną i jednocześnie jeden z najlepiej zachowanych szkieletów dinozaurów znalezionych w Rosji. Okaz znaleziono w Kundur (w rejonie Amur) w osadach górnej dolnej części/środkowej części formacji Tsagayan, w obrębie poziomów palynologicznych: ''Wodehouseia spinata'' - ''Aquilapollenites subtilis'', które wskazują na "środkowy" - późny [[mastrycht]]. |
==Budowa i pokrewieństwo== | ==Budowa i pokrewieństwo== | ||
| − | Olorotytan był dużym hadrozaurem, o zbliżonych do ''[[Parasaurolophus]] cyrtocristatus'' rozmiarach. Był zapewne spokojnym dwu- i/lub czworo-nożnym roślinożercą używającym baterii zębowych do mielenia pożywienia. "Łabędzi tytan" miał bardzo charakterystyczną kryzę na czaszce (zob. Ryc. 1 a-b). W odcinku szyjnym posiadał 18 kręgów, dotychczasowy rekord dla hadrozaurów to 15. Również w odcinku krzyżowym występuje więcej niż zazwyczaj (10 - 12) kręgów: 15 lub 16. Dziwną cechą są dodatkowe połączenia między wyrostkami kolczystymi kręgów ogonowych w 1/3 długości od postawy tegoż (zob. Ryc. 1 d) - być może to patologia. O ile ostatnie dobrze zachowane lambeozauryny z Ameryki Północnej znane są z wczesnego mastrychtu, to w "środkowym" - | + | Olorotytan był dużym hadrozaurem, o zbliżonych do ''[[Parasaurolophus]] cyrtocristatus'' rozmiarach. Był zapewne spokojnym dwu- i/lub czworo-nożnym roślinożercą używającym baterii zębowych do mielenia pożywienia. "Łabędzi tytan" miał bardzo charakterystyczną kryzę na czaszce (zob. Ryc. 1 a-b). W odcinku szyjnym posiadał 18 kręgów, dotychczasowy rekord dla hadrozaurów to 15. Również w odcinku krzyżowym występuje więcej niż zazwyczaj (10 - 12) kręgów: 15 lub 16. Dziwną cechą są dodatkowe połączenia między wyrostkami kolczystymi kręgów ogonowych w 1/3 długości od postawy tegoż (zob. Ryc. 1 d) - być może to patologia. O ile ostatnie dobrze zachowane lambeozauryny z Ameryki Północnej znane są z wczesnego mastrychtu, to w "środkowym" - późnym mastrychcie rejonu Amur oprócz olorotytana występują też: ''[[Amurosaurus]]'' i ''[[Charonosaurus]]''. Analiza kladystyczna wykazała, że do bliskich krewnych olorotytana należą: ''[[Hypacrosaurus]]'' i ''[[Corythosaurus]]''. |
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
Wersja z 18:49, 19 paź 2011
| Autor: | Korekta: |
| Dawid Mazurek | Tomasz Sokołowski |
| Olorotitan (olorotytan) | |
|---|---|
| Długość: | ? m |
| Masa: | ? t |
| Miejsce występowania: | formacja Morrison |
| Czas występowania | ok. 70-65 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
| |
Wstęp
Olorotytan (Olorotitan) to monotypowy rodzaj lambeozaurinowego hadrozaura z późnej kredy (mastrycht, ok. 70 - 65 Ma) dalekowschodniej Rosji. Znany jest jeden gatunek, O. arharensis, opisany na podstawie holotypu AEHM 2/845.
Lokalizacja
Jest to jak dotąd najlepiej zachowany ze wszystkich szkieletów lambeozaurinów znalezionych poza Ameryką Północną i jednocześnie jeden z najlepiej zachowanych szkieletów dinozaurów znalezionych w Rosji. Okaz znaleziono w Kundur (w rejonie Amur) w osadach górnej dolnej części/środkowej części formacji Tsagayan, w obrębie poziomów palynologicznych: Wodehouseia spinata - Aquilapollenites subtilis, które wskazują na "środkowy" - późny mastrycht.
Budowa i pokrewieństwo
Olorotytan był dużym hadrozaurem, o zbliżonych do Parasaurolophus cyrtocristatus rozmiarach. Był zapewne spokojnym dwu- i/lub czworo-nożnym roślinożercą używającym baterii zębowych do mielenia pożywienia. "Łabędzi tytan" miał bardzo charakterystyczną kryzę na czaszce (zob. Ryc. 1 a-b). W odcinku szyjnym posiadał 18 kręgów, dotychczasowy rekord dla hadrozaurów to 15. Również w odcinku krzyżowym występuje więcej niż zazwyczaj (10 - 12) kręgów: 15 lub 16. Dziwną cechą są dodatkowe połączenia między wyrostkami kolczystymi kręgów ogonowych w 1/3 długości od postawy tegoż (zob. Ryc. 1 d) - być może to patologia. O ile ostatnie dobrze zachowane lambeozauryny z Ameryki Północnej znane są z wczesnego mastrychtu, to w "środkowym" - późnym mastrychcie rejonu Amur oprócz olorotytana występują też: Amurosaurus i Charonosaurus. Analiza kladystyczna wykazała, że do bliskich krewnych olorotytana należą: Hypacrosaurus i Corythosaurus.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Olorotitan znaczy "łabędzi tytan" i być może odnosi się do grzebienia na czaszce tego dinozaura ptasiomiednicznego.
Spis gatunków
| Olorotitan | Godefroit, Bolotsky i Alifanov, 2003 |
|---|---|
| O. arharensis | Godefroit, Bolotsky i Alifanov, 2003 |
Bibliografia
Godefroit, P., Bolotsky, Y., & Alifanov, V. 2003. A remarkable hollow-crested hadrosaur from Russia: an Asian origin for lambeosaurines. Comptes Rendus Palevol 2 (2): 143 – 151.
