Pseudolagosuchus

Autor:	Korekta:
Maciej Pindakiewicz	Maciej Ziegler Marcin Szermański Łukasz Czepiński Mateusz Tałanda

---

Pseudolagosuchus (pseudolagozuch)
Długość:	~1 m
Miejsce występowania:	Argentyna (formacja Chañares)
Czas występowania	ok. 236 Ma środkowy trias (wczesny karnik)
Systematyka	Archosauria Dinosauromorpha Dinosauriformes Silesauridae
Rekonstrukcja pseudolagozucha. Autor: "Darkbinder" [1]
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

Wstęp

Pseudolagosuchus to gad ze późnego triasu, żyjący na terenach obecnej Argentyny. Jest to kolejny stary rodzaj, któremu zmieniono klasyfikację w ostatnich latach. Arcucci opisała go jako typowego lagozucha, lecz obecnie jest traktowany jako silezauryd. Prawdopodobnie synonim Lewisuchus.

Historia i lokalizacja odkryć

Pseudolagosuchus został opisany przez Andreę Arcucci w 1987 z osadów formacji Chañares. Osady te leżą w prowincji Lia Rioja, należącej do Argentyny. Skamieniałości z tamtych warstw są datowane na wczesny karnik (późny trias) - 236 milionów lat. Wcześniej myślano, że jest starszy i pochodzi ze środkowego triasu.

Materiał kopalny

Holotyp PVL 4629 (PVL- Instytut Paleontologii kręgowców Miquel Lilo) składa się z niemal całej miednicy, lewej kości udowej i strzałkowej. Ma także nieliczne kości śródstopia i paliczków.

Paleoekologia

Trudno określić dietę tego gada, a zarazem niszę. Wiadomo iż tak jak pozostałe silezaurydy mógł być czworonożny lub poruszać się momentami na dwóch kończynach. Jeśli Nesbitt ma rację, (czyli Pseudolagosuchus jest synonimem Lewisuchus) to mógł być małym owadożercą lub drapieżnikiem.

Taksonomia

Piętnaście lat wcześniej na tym samym obszarze Alfred Romer odkrył szczątki gada, którego przypisał do tekodontów o nieokreślonej dokładnie przynależności. Holotyp składał się z fragmentów czaszki, niemal kompletnej żuchwy, kręgów szyjnych i piersiowych, fragmentów żeber, kości kończyn przednich i udowej. W 2010 Nesbitt badając szkielet i porównując go do pozostałych silezaurydów, oznajmił iż tak jak Pseudolagosuchus jest bliżej spokrewniony z dinozauromorfami (czyniąc go najpierwotniejszą odnogą Silesauridae). Na dodatek tak jak wcześniej Arcucci zaproponowała by je połączyć w jeden takson (tak jak w przypadku Nemegtosaurus i Opisthocoelicaudia), ze względu na podobne rozmiary, wiek i miejsce znalezienia. Obecnie jednak jest na to za mało dowodów (poza holotypami nie ma innych ich szczątków), by je oficjalnie przydzielić do jednego taksonu (w tym wypadku pierwszeństwo miałby Lewisuchus). Zatem trudno stwierdzić, czy mamy do czynienia z dwoma różnymi silezaurydami, żyjącymi na tym samym obszarze, czy z pojedynczym gatunkiem.

Etymologia

Pseudolagosuchus oznacza „fałszywego króliczego krokodyla" ( z greckiego lagos - „królik”, suchus - „krokodyl”, pseudo - „fałszywy”. Wynikało to z tego, że Arcucci uznała i opisała szczątki jako archozaura pokrewnemu lagozuchowi.

Spis gatunków

Pseudolagosuchus	Arcucci, 1987
P. major	Arcucci, 1987

Bibliografia

Arcucci, A. 1987. A new lagosuchidae (thecodontia-pseudosuchia) from the lost Chañares fauna (Chañarian reptile age, middle Triassic), La Rioja, Argentina. Ameghiniana, t. 24, nr. 1-2, str. 89-94.

Marsicano, C.A., Irmis, R.B., Mancuso, A.C., Mundil, R., Chemale, F. 2015. The precise temporal calibration of dinosaur origins. Proceedings of the National Academy of Sciences. doi: 10.1073/pnas.1512541112

Nesbitt, S.J., Sidor, C.A., Irmis, R.B., Angielczyk, K.D., Smith, R.M.H., Tsuji, L.A. 2010. Ecologically distinct dinosaurian sister group shows early diversification of Ornithodira. Nature, t. 464, str. 95–98. doi:10.1038/nature08718

Romer, A.S. 1972. The Chañares (Triassic) Reptile Fauna. XIV. Lewisuchus admixtus gen. et sp. nov., a further thecodont from the Chañares beds. Breviora, t. 390, str. 1–13.