Jingshanosaurus

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Korekta:
Mateusz Tałanda


Jingshanosaurus (dzingszanozaur)
Długość: 9 m
Masa: ?
Miejsce występowania: Chiny – prowincja Junnan

(dolne pokłady formacji Lufeng)

Czas występowania ok. 200-190 Ma

wczesna jura (synemur-pliensbach)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Sauropodomorpha

Massopoda

? Sauropodiformes

Jingshanosaurus xinwaensis.png

Rekonstrukcja wyglądu dzingszanozaura.

Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Dzingszanozaur (łac. Jingshanosaurus xinwaensis) to gatunek dużego prozauropoda, który zamieszkiwał tereny dzisiejszych Chin ponad 190 milionów lat temu.

Materiał kopalny

Czaszka dzingszanozaura, opisana pod nazwą Chuxiongosaurus. Skala = 10 cm. Źródło: Lü i in., 2010.

Dzingszanozaur został opisany przez Zhanga i Yanga w 1995 roku. Nadali oni taką nazwę niemal kompletnemu szkieletowi dorosłego osobnika. Pochodził on z niższych warstw formacji Lufeng[1].

Chuxiongosaurus

W 2010 roku zespół paleontologów pod kierunkiem Lü Junchanga opisał z niższej części Lufeng nową kompletną czaszkę i żuchwę dinozaura. Mierzy ona 34 centymetry długości. Lü i in. stwierdzili, że różni się od dzingszanozaura rozmiarami i liczbą zębów. Dlatego uznali ją za nowy gatunek, który nazwali Chuxiongosaurus lufengensis[2]. Jednak takie różnice zdarzają się między osobnikami tego samego gatunku. Wang, You i Wang są zdania, że jest to prawdopodobnie kolejny osobnik dzingszanozaura[3].

Budowa

Szkielet dzingszanozaura z wyciągniętą do góry szyją.
Szkielet dzingszanozaura stojący na dwóch nogach.

Dzingszanozaur był bardzo duży na tle swoich krewniaków. Znaleziony szkielet miał aż dziewięć metrów długości[4]. Jego szyja była znacznie dłuższa w porównaniu do współwystępującego lufengozaura i przekraczała już długość tułowia[5]. Dzingszanozaur miał bardzo silne ramię, mocne i krótkie przedramię oraz nietypowo zbudowany nadgarstek. Pozwalało mu to stawać na dwóch lub na czterech kończynach zależnie od potrzeby[6].

Pozycja systematyczna

Zauropodomorfy wcześnie podzieliły się na trzy grupy: plateozaurydy, massospondylidy i linia prowadząca do zauropodów, którą niektórzy nazywają Sauropodiformes. Dzingszanozaur należał do ostatniej grupy i był jej jednym z najprymitywniejszych przedstawicieli. Jego najbliższym krewnym może być Xingxiulong[3].

Paleobiologia

Dzingszanozaur w trakcie obrywania liści drzew.

Dzingszanozaur biegał prawdopodobnie na dwóch nogach, by uniknąć drapieżnika. Stawał także na tylnych nogach, gdy chciał sięgnąć po wyżej rosnące rośliny. Mógł wtedy wykorzystywać swoje silne ramiona do zginania i łamania konarów drzew, by dostać się do świeżych pędów. W innych sytuacjach mógł opierać się na wszystkich czterech kończynach[6].

Uzębienie dzingszanozaura było raczej jednorodne. Zęby były zakrzywione do tyłu[7], a żuchwa miała smukłą budowę. W porównaniu do lufengozaura i junnanozaura, które żyły obok niego, dzingszanozaur nie miał więc specjalnych zdolności do ścierania pokarmu roślinnego[8]. Dlatego prawdopodobnie nie ograniczał się tylko do roślin, ale uzupełniał sobie dietę pokarmem mięsnym. Podobieństwa jego zębów do dzisiejszych legwanów potwierdzają tę hipotezę. Dzingszanozaur był więc bardziej wszystkożerny niż lufengozaur i junnanozaur[9][10][8].

Spis gatunków

Jingshanosaurus Zhang i Yang, 1995
= Chuxiongosaurus , Kobayashi, Li i Zhong, 2010
Jingshanosaurus xinwaensis Zhang i Yang, 1995
= Chuxiongosaurus lufengensis , Kobayashi, Li i Zhong, 2010

Bibliografia

  1. Bandyopadhyay, S., Gillette, D.D., Ray, S., Sengupta, D.P. 2010. Osteology of Barapasaurus tagorei (Dinosauria: Sauropoda) from the early Jurassic of India. Palaeontology, t. 53, nr 3, str. 533-569. [1]
  2. Lü, J., Kobayashi, Y., Li, T., Zhong, S. 2010. A new basal sauropod dinosaur from the Lufeng Basin, Yunnan Province, Southwestern China. Acta Geologica Sinica (English Edition), t. 84, nr 6, str. 1336-1342. [2]
  3. 3,0 3,1 Wang, Y.-M., You, H.-L., Wang, T. 2017. A new basal sauropodiform dinosaur from the Lower Jurassic of Yunnan Province, China. Scientific Reports, t. 7, nr art. 41881. [3]
  4. Müller, R.T., Langer, M.C., Dias-da-Silva, S. 2017. Biostratigraphic significance of a new early sauropodomorph specimen from the Upper Triassic of southern Brazil. Historical Biology, t. 29, nr 2, str. 187-202. [4]
  5. Rauhut, O.W.M., Fechner, R., Remes, K., & Reis, K. 2011. How to get big in the Mesozoic: the evolution of the sauropodomorph body plan. W: Biology of the sauropod dinosaurs: Understanding the life of giants, str. 119-149.
  6. 6,0 6,1 Remes, K. 2008. Evolution of the pectoral girdle and forelimb in Sauropodomorpha (Dinosauria, Saurischia): osteology, myology and function. Rozprawa doktorska, Munich: Fakultät für Geowissenschaften, Ludwig-Maximilians-Universität, 355 str. [5]
  7. Barrett, P.M., Upchurch, P., Xiao-lin, W. 2005. Cranial osteology of Lufengosaurus huenei Young (Dinosauria: Prosauropoda) from the Lower Jurassic of Yunnan, People’s Republic of China. Journal of Vertebrate Paleontology, t. 25, nr 4, str. 806-822.
  8. 8,0 8,1 Button, D.J., Barrett, P.M., Rayfield, E.J. 2017. Craniodental functional evolution in sauropodomorph dinosaurs. Paleobiology, t. 43, nr 3, str. 435-462. [6]
  9. Barrett, P.M. 2000. Prosauropod dinosaurs and iguanas: speculations on the diets of extinct reptiles. Evolution of herbivory in terrestrial vertebrates: perspectives from the fossil record, str. 42-78.
  10. Button, D.J., Barrett, P.M., Rayfield, E.J. 2016. Comparative cranial myology and biomechanics of Plateosaurus and Camarasaurus and evolution of the sauropod feeding apparatus. Palaeontology, t. 59, nr 6, str. 887-913. [7]