Kurupi

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Kamil Kamiński


Kurupi
Długość ok. 5 m
Dieta mięsożerny
Miejsce Brazylia – Sao Paulo

(formacja Marilia)

Czas
252 201 145
66

ok. 72-66 Ma
poźna kreda (mastrycht)

Systematyka Dinosauria

Theropoda

Ceratosauria

Abelisauridae

Viavenator.jpg
Rekonstrukcja Viavenator. Kurupi mógł być podobny. Autor: Paleocolour [1].

Wstęp

Kurupi to rodzaj średniej wielkości teropoda z kladu Abelisauridae żyjącego pod koniec kredy na obszarach dzisiejszej Brazylii. Został on nazwany i opisany w 2021 r. przez Fabiano Vidoi Iori i współpracowników.

Etymologia

Nazwa Kurupi pochodzi od potwora z legend kultury Guarani, który był bogiem płodności i seksualności. Jest to nawiązanie do faktu znalezienia szczątków omawianego dinozaura w pobliżu „Motelu Paraiso”, znanego jako miejsce intymnych spotkań. Epitet gatunkowy wywodzi się z języka Tupi i oznacza „twarda skała”, gdyż osady formacji Marilia zbudowane są z twardych skał.

Materiał kopalny

Holotyp (MPMA 27-0001/02) to trzy niekompletne kręgi ogonowe, częściowa miednica i dwie nierozpoznane kości.

Budowa i paleobiologia

Kurupi nie należał do szczególnie wielkich teropodów, mierząc ok. 5 m długości. Budowa jego kręgów ogonowych wskazuje na silne umięśnienie ogona, pomocne w napędzaniu tylnych kończyn. Z drugiej strony kończyny tylne lepiej poznanych abelizaurydów nie wydają się specjalnie przystosowane do biegu. Być może więc taka budowa pozwalała Kurupi nie tylne na szybki bieg, co na przemierzanie długich dystansów w poszukiwaniu zdobyczy i wody. Tym bardziej, że żył on w stosunkoow suchym środowisku, z roczną sumą opadów w granicach 200-300 mm.

Spis gatunków

Kurupi Iori, Ismael de Araújo-Júnior, Simionato Tavares, da Silva Marinho i Martinelli, 2021
K. itaata Iori, Ismael de Araújo-Júnior, Simionato Tavares, da Silva Marinho i Martinelli, 2021

Bibliografia

Iori, F.V., Ismael de Araújo-Júnior, H., Simionato Tavares, S.A., da Silva Marinho, T., Martinelli, A.G. (2021). “New theropod dinosaur from the late Cretaceous of Brazil improves abelisaurid diversity.” Journal of South American Earth Sciences (2021), doi: https://doi.org/10.1016/j.jsames.2021.103551.