Pisanosaurus

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Maciej Ziegler
Korekta: Dawid Mika, Adrian Tkocz, Tomasz Sokołowski, Marcin Szermański, Łukasz Czepiński


Pisanosaurus (pisanozaur)
Długość 1 m
Wysokość 3-9 kg
Miejsce Argentyna

prowincja La Rioja (środkowe warstwy formacji Ischigualasto)

Czas
252 201 145
66

232-225 Ma

późny trias (karnik)

Systematyka Dinosauromorpha

Dinosauriformes

? Dinosauria / ? Silesauridae

?? Ornithischia

Pisanosaurus.jpg
Rekonstrukcja Pisanosaurus jako wczesnego ptasiomiednicznego.
Autor: FunkMonk (Michael B. H.) [1]

Homo sapiens.png Silesauridae.png

1 m

Porównanie wielkości Pisanosaurus i człowieka.
Sylwetki: Phylopic.org

Wstęp

Pisanosaurus jest enigmatycznym dinozauromorfem z późnego triasu Argentyny. Możliwe, że jest najwcześniejszym i najprymitywniejszym znanym dinozaurem ptasiomiednicznym albo, jak wskazują najnowsze badania, silezaurydem.

Pisanozaur żył w późnym triasie na terytorium dzisiejszej Ameryki Południowej. Był niewielki, roślinożerny i prawdopodobnie potrafił szybko biegać. Osiągał około 1 metr długości i 3-9 kg wagi. Niedokładność tych oszacowań wynika z trudności w szacowaniu masy wymarłych zwierząt oraz szczególnie z powodu niekompletności odnalezionego materiału - nie wiemy na przykład, jak długi miał ogon. Całkiem możliwe, że tak jak inne prymitywni przedstawiciele Ornithischia, miał ogon mierzący tyle co reszta ciała.

Etymologia

Nazwa rodzajowa pisanozaura upamiętnia Juana A. Pisano, argentyńskiego paleontologa. Epitet gatunkowy nadano na cześć chilijskiego przyrodnika - Carlosa Mertiego.

Materiał kopalny

Dotychczas znaleziono jedynie niekompletny holotyp (PVL 2577). Składał się on z: kości szczękowej, zębów i żuchwy, kręgów szyjnych, dalszych części obu kości udowych, kości piszczelowej i skokowej, kości strzałkowej, kości piętowej, elementów stopy, częściowego odcisku miednicy, fragmentarycznej łopatki oraz innych kości kończyn przednich.

Pozycja systematyczna i kontrowersje

Autor opisu pisanozaura - Casamiquela (1967) uznał go za bazalnego ornitopoda i umieścił w nowej rodzinie - Pisanosauridae.

Dziś Pisanosaurus jest powszechnie uważany za najprymitywniejszego znanego przedstawiciela Ornithischia. Jednak zarówno przynależność znalezionego materiału do jednego zwierzęcia, jak i pozycja systematyczna są przedmiotem debaty. Sereno (1991) zaproponował, że holotyp zawiera szczątki więcej niż jednego osobnika. Według niego fragmenty czaszki, częściowy odcisk miednicy i dalsze części kończyny tylnej należą do jednego zwierzęcia, lecz fragmentaryczna łopatka i inne kości kończyn przednich są zbyt małe, by mogły należeć do jednego osobnika. Stoi to w sprzeczności z tym, co napisał Bonaparte w 1976 roku: że kręgi zostały wydobyte w połączeniu z resztkami czaszki i szkielet mógł być kompletny, zanim nastąpiła jego erozja. Także nowe badania (Irmis i in., 2007) przeczą twierdzeniom Sereno. Bonaparte (1976) przypisał Pisanosaurus do rodziny Heterodontosauridae. Weishampel i Witmer (1990) oraz Sereno (1991) uznali go za najbardziej bazalnego ptasiomiednicznego dinozaura. Ci pierwsi stwierdzili, że podobieństwo do heterodontozaurydów jest plezjomorficzne. W 2004 roku Norman i in. jeszcze raz podkreślili podobieństwa w budowie czaszki pisanozaura i heterodontozaurydów. Norman i współpracownicy (2004) odnotowali sprzeczne cechy czaszki oraz materiału pozaczaszkowego i zakwestionowali, podobnie jak Sereno wcześniej, pochodzenie szczątków od jednego osobnika. Pozostałości czaszki mają cechy genazaurów (Genasauria), a nawet cerapodów (Cerapoda). Natomiast pozostałe szczątki nie mają nawet synapomorfii dinozaurów. Bonaparte (1976) doszukał się miednicy pisanozaura skierowanej do przodu jak u dinozaurów gadziomiednicznych, lecz późniejsze badania nie potwierdziły tego. Irmis, Parker, Nesbitt i Liu (2007) uznali pisanozaura za przedstawiciela Ornithischia, ponieważ cechy pozwalające na wykluczenie Pisanosaurus z tego kladu są plezjomorficzne. Stwierdzili także, że wszystkie synapomorfie Ornithischia są związane z żerowaniem, tak więc teza, że Pisanosaurus jest bazalnym dinozaurokształtnym z morfologią szczęk zbieżną z dinozaurami ptasiomiednicznymi nie może zostać wykluczona. Wykazali także, że ustalenie jego pozycji filogenetycznej jest trudne, ponieważ z góry zakłada się, że Pisanosaurus jest dinozaurem ptasiomiednicznym. Analiza Nesbitta i in. (2010) wskazuje, że jest to przedstawiciel Ornithischia. Z kolei wg Agnolína i Rozadilliego (2017) należy w istocie do Silesauridae. Desojo i in. (2020) uznali, że większość cech, wskazywana jako cechy łączące pisanozaura z silezaurydami, jest szeroko rozpowszechniona również u innych dinozauromorfów i prymitywnych dinozaurów. Z drugiej strony znaleźli oni ponad 10 cech, któe łączą Pisanosaurus jedynie z heterodontozaurydami i/lub innymi wczesnymi dinozaurami ptasiomoednicznymi. Dlatego wg tych autorów pisanozaur był przedstawicielem Ornithischia.

Podsumowując, Pisanosaurus jest prawdopodobnie najprymitywniejszym znanym dinozaurem ptasiomiednicznym. Jednak nie można także wykluczyć, że jest heterodontozaurydem lub bardziej bazalnym dinozauromorfem. Kwestia ta wymaga dalszych badań, oraz w szczególności nowych odkryć materiału kopalnego.

Środowisko życia

Szczątki pisanozaura odnaleziono w argentyńskiej formacji Ischigualasto (232-225 Ma). Żył on wśród wielu różnych gadów: dominowały rynchozaury i cynonodonty. Oprócz nich znaleziono też kości dicynodontów, prestozuchidów, ornitozuchidów, aetozaurów i prymitywnych dinozaurów. Najstarsze dinozaury żyły 232- 230 Ma (Furin et al., 2006) i znane są z dolnych osadów tej formacji. Natomiast pisanozaur pochodzi prawdopodobnie ze środkowej części (Shipman, 2004, Ezcurra w Langer et al., 2009).

Spis gatunków

Pisanosaurus Casamiquela, 1967
Pisanosaurus mertii Casamiquela, 1967

Bibliografia

Agnolín F. & Rozadilla S. (2017) Phylogenetic reassessment of Pisanosaurus mertii Casamiquela, 1967, a basal dinosauriform from the Late Triassic of Argentina. Journal of Systematic Palaeontology. [2]

Desojo J.B., Fiorelli L.E., Ezcurra M.D. et al. (2020) The Late Triassic Ischigualasto Formation at Cerro Las Lajas (La Rioja, Argentina): fossil tetrapods, high-resolution chronostratigraphy, and faunal correlations. Scientific Reports 10: 12782. [[3]].

Irmis, R.B., Parker, W.G., Nesbitt, S.J. & Liu, J. (2007) Early ornithischian dinosaurs: the Triassic record. Historical Biology 19:3–22. [4]

Langer, M.C., Ezcurra, M.D., Bittencourt, J.S. & Novas, F.E. (2009) The origin and early evolution of dinosaurs. Biological Reviews, Online first

Martinez, R.N., Sereno, P.C., Alcober, O.A., Colombi, C.E., Renne, P.R., Montanez, I.P. & Currie, B.S. (2011) "A basal dinosaur from the dawn of the dinosaur era in southwestern Pangaea" Science, 331, 206-210. doi: 10.1126/science.1198467

Casamiquela, R.M. (1967) Un nuevo dinosaurio ornitisquio triasico (Pisanosaurus mertii; Ornithopoda) de la Formación Ischigualasto, Argentina [A new Triassic ornithischian dinosaur (Pisanosaurus mertii; Ornithopoda) from the Ischigualasto Formation, Argentina]. Ameghiniana 4(2):47-64 tłumaczenie na paleoglot

http://en.wikipedia.org/wiki/Pisanosaurus

http://en.wikipedia.org/wiki/Ischigualasto