Scansoriopteryx: Różnice pomiędzy wersjami
m (drobne) |
m (drobne, jeszcze powinny być rys. z materiałem kop.) |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
|- | |- | ||
! '''Długość''': | ! '''Długość''': | ||
| − | | 12-18 cm (młody osobnik) | + | | >12-18 cm (młody osobnik) |
|- | |- | ||
! '''Masa''': | ! '''Masa''': | ||
| − | | | + | | >40-60 g (młody osobnik) |
|- | |- | ||
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''': | ! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''': | ||
| − | | [[Chiny]] - | + | | [[Chiny]] - Mongolia Wewnętrzna |
| − | |||
| − | |||
<small>([[formacja Daohugou]])</small> | <small>([[formacja Daohugou]])</small> | ||
|- | |- | ||
! '''[[Czas|Czas występowania]]''' | ! '''[[Czas|Czas występowania]]''' | ||
| − | | 168- | + | | 168-130 Ma |
| − | <small>środkowa [[jura]]-wczesna kreda ([[kelowej]] - [[ | + | <small>środkowa [[jura]]-wczesna [[kreda]] ([[kelowej]]-[[hoteryw]])</small> |
|- | |- | ||
! '''Systematyka''' | ! '''Systematyka''' | ||
| Linia 52: | Linia 50: | ||
|- | |- | ||
| colspan=2 |[[Plik:Scansoriopteryx.png|400px|]] | | colspan=2 |[[Plik:Scansoriopteryx.png|400px|]] | ||
| − | <small>Rekonstrukcja przyżyciowa. Autor: Matt Martyniuk | + | <small>Rekonstrukcja przyżyciowa. Autor: Matt Martyniuk [http://mattmart.deviantart.com/art/Scansoriopteryx-heilmanni-200912285].</small> |
|} | |} | ||
| Linia 67: | Linia 65: | ||
==Budowa i interpretacja== | ==Budowa i interpretacja== | ||
| − | |||
| − | |||
W przeciwieństwie do piskląt współczesnych ptaków, u skansoriopteryksa kończyny tylne są krótsze od przednich, przypuszcza się więc, że przednie odgrywały ważną rolę w poruszaniu się zwierzęcia, nawet na wczesnym stadium rozwoju osobniczego. Inne szczegóły anatomiczne wzmacniają hipotezę nadrzewności. W jego stopie paluch był odwrócony, a ogon był krótki i usztywniony, służył prawdopodobnie jako oparcie podczas wspinaczki, jak u współczesnych dzięciołów. Niezwykła jest budowa kończyn przednich, które wskazują na przystosowanie do nadrzewnego trybu życia - trzeci palec jest bardzo wydłużony i stanowi dwukrotność długości drugiego. Przypuszcza się, że pisklęta skansoriopteryksa były lepiej przystosowane do wdrapywania się po gałęziach niż współczesnego hoacyna. | W przeciwieństwie do piskląt współczesnych ptaków, u skansoriopteryksa kończyny tylne są krótsze od przednich, przypuszcza się więc, że przednie odgrywały ważną rolę w poruszaniu się zwierzęcia, nawet na wczesnym stadium rozwoju osobniczego. Inne szczegóły anatomiczne wzmacniają hipotezę nadrzewności. W jego stopie paluch był odwrócony, a ogon był krótki i usztywniony, służył prawdopodobnie jako oparcie podczas wspinaczki, jak u współczesnych dzięciołów. Niezwykła jest budowa kończyn przednich, które wskazują na przystosowanie do nadrzewnego trybu życia - trzeci palec jest bardzo wydłużony i stanowi dwukrotność długości drugiego. Przypuszcza się, że pisklęta skansoriopteryksa były lepiej przystosowane do wdrapywania się po gałęziach niż współczesnego hoacyna. | ||
Według innej hipotezy, dinozaur ten mógł wydłubywać owady z trudno dostępnych miejsc, np. spod kory. ''Scansoriopteryx'' miał drobne odciski dookoła niektórych części ciała, tworzące wzór w kształcie litery "V", podobne do współczesnych piór. Najbardziej widoczne były wyrastające z kończyn przednich. [[Czerkas]] i [[Yuan]] wysunęli hipotezę, że u dorosłych osobników pióra były dobrze rozwinięte i służyły do lotu ślizgowego. Wykluczyli oni możliwość aktywnego lotu. Istnieją także hipotezy, że między palcami znajdowała się błona niczym u nietoperzy, jednak nie znaleziono jej odcisków. Jak inne [[maniraptor]]y, skansoriopteryks ma półksiężycowego kształtu kość w nadgarstku, która umożliwiała "ptasie" ruchy kończyny. W okolicy podstawy ogona widoczne są łuski. | Według innej hipotezy, dinozaur ten mógł wydłubywać owady z trudno dostępnych miejsc, np. spod kory. ''Scansoriopteryx'' miał drobne odciski dookoła niektórych części ciała, tworzące wzór w kształcie litery "V", podobne do współczesnych piór. Najbardziej widoczne były wyrastające z kończyn przednich. [[Czerkas]] i [[Yuan]] wysunęli hipotezę, że u dorosłych osobników pióra były dobrze rozwinięte i służyły do lotu ślizgowego. Wykluczyli oni możliwość aktywnego lotu. Istnieją także hipotezy, że między palcami znajdowała się błona niczym u nietoperzy, jednak nie znaleziono jej odcisków. Jak inne [[maniraptor]]y, skansoriopteryks ma półksiężycowego kształtu kość w nadgarstku, która umożliwiała "ptasie" ruchy kończyny. W okolicy podstawy ogona widoczne są łuski. | ||
| + | |||
| + | ==Materiał kopalny== | ||
| + | [[Holotyp]] ''Scansoriopteryx'' to dość kompletny szkielet młodego osobnika (CAGS02-IG-gausa-1/DM 607) niewiele większego od wróbla, z zachowanymi piórami. Czaszka ma 2 cm długości. | ||
| + | |||
| + | Także jego [[młodszy synonim]] (''Epidendrosaurus'') znany jest tylko z holotypu (IVPP V12653). Składają się na niego: prawie kompletne kości kończyn, fragmenty czaszki, kilka kręgów szyjnych, piersiowych wraz z żebrami, ogonowych, a także odciski kości i piór. | ||
==Wiek ''Scansoriopteryx''== | ==Wiek ''Scansoriopteryx''== | ||
Wersja z 10:51, 31 sty 2012
| Autor: | Korekta: |
| Maciej Ziegler | Tomasz Sokołowski |
| Scansoriopteryx (skansoriopteryks) | |
|---|---|
| Długość: | >12-18 cm (młody osobnik) |
| Masa: | >40-60 g (młody osobnik) |
| Miejsce występowania: | Chiny - Mongolia Wewnętrzna |
| Czas występowania | 168-130 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja przyżyciowa. Autor: Matt Martyniuk [1]. | |
Wstęp
Skansoriopteryks to rodzaj niezwykłego, ptakopodobnego maniraptora znanego z Chin.
Etymologia
Scansoriopteryx znaczy "skrzydło do wspinaczki" (łac. scandere = "wspinać się" + greckie pteryx = "pióro, skrzydło"). Nazwę gatunkową nadano na cześć Gerharda Heilmanna, pioniera badań wymarłych ptaków, z których wynikało, że pochodzą one od nadrzewnych przodków.
Taksonomia
Najprawdopodobniej znany z tej samej formacji Epidendrosaurus to młodszy synonim skansoriopteryksa, który zgodnie z zasadami nazywania gatunków miałby przed nim pierwszeństwo - jego opis został bowiem opublikowany trochę wcześniej.
Scansoriopteryx jest blisko spokrewniony z Epidexipteryx.
Budowa i interpretacja
W przeciwieństwie do piskląt współczesnych ptaków, u skansoriopteryksa kończyny tylne są krótsze od przednich, przypuszcza się więc, że przednie odgrywały ważną rolę w poruszaniu się zwierzęcia, nawet na wczesnym stadium rozwoju osobniczego. Inne szczegóły anatomiczne wzmacniają hipotezę nadrzewności. W jego stopie paluch był odwrócony, a ogon był krótki i usztywniony, służył prawdopodobnie jako oparcie podczas wspinaczki, jak u współczesnych dzięciołów. Niezwykła jest budowa kończyn przednich, które wskazują na przystosowanie do nadrzewnego trybu życia - trzeci palec jest bardzo wydłużony i stanowi dwukrotność długości drugiego. Przypuszcza się, że pisklęta skansoriopteryksa były lepiej przystosowane do wdrapywania się po gałęziach niż współczesnego hoacyna.
Według innej hipotezy, dinozaur ten mógł wydłubywać owady z trudno dostępnych miejsc, np. spod kory. Scansoriopteryx miał drobne odciski dookoła niektórych części ciała, tworzące wzór w kształcie litery "V", podobne do współczesnych piór. Najbardziej widoczne były wyrastające z kończyn przednich. Czerkas i Yuan wysunęli hipotezę, że u dorosłych osobników pióra były dobrze rozwinięte i służyły do lotu ślizgowego. Wykluczyli oni możliwość aktywnego lotu. Istnieją także hipotezy, że między palcami znajdowała się błona niczym u nietoperzy, jednak nie znaleziono jej odcisków. Jak inne maniraptory, skansoriopteryks ma półksiężycowego kształtu kość w nadgarstku, która umożliwiała "ptasie" ruchy kończyny. W okolicy podstawy ogona widoczne są łuski.
Materiał kopalny
Holotyp Scansoriopteryx to dość kompletny szkielet młodego osobnika (CAGS02-IG-gausa-1/DM 607) niewiele większego od wróbla, z zachowanymi piórami. Czaszka ma 2 cm długości.
Także jego młodszy synonim (Epidendrosaurus) znany jest tylko z holotypu (IVPP V12653). Składają się na niego: prawie kompletne kości kończyn, fragmenty czaszki, kilka kręgów szyjnych, piersiowych wraz z żebrami, ogonowych, a także odciski kości i piór.
Wiek Scansoriopteryx
Datowanie warstw w których znaleziono skansoriopteryka jest niepewne - w każdym razie mieścił się w przedziale od 168 Ma do 125 Ma, a więc od końca środkowej jury do wczesnej kredy. Na podstawie datowania radiometrycznego ustalono wiek warstw Daohugou na środkową jurę (od 168 Ma) do późnej jury (164-152 Ma). W badaniach biostratygraficznych (uwzględniających płazy ogoniaste jako skamieniałości przewodnie) stwierdzono wiek pokładów na około 164-158 Ma. Badania innych skamieniałości z tego obszaru wskazują na nieco późniejszy okres - przełom jury i kredy (około 150-140 Ma), a więc czas w którym występował Archaeopteryx. Jednak inne badania ustalają wiek skał na tylko nieznacznie wcześniejszy od formacji Yixian (datowanej na ok. 130-120 Ma).
Spis gatunków
| Scansoriopteryx | Czerkas i Yuan, 2002 |
|---|---|
| = Epidendrosaurus | Zhang, Zhou, Xu i Wang, 2002 |
| S. heilmanni | Czerkas i Yuan, 2002 |
| = Epidendrosaurus nighchengensis | Zhang, Zhou, Xu i Wang, 2002 |
