Wintonotitan

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autorzy: Korekta:
Marcin Szermański

Mateusz Tałanda

Maciej Ziegler


Wintonotitan (wintonotytan)
Długość: 15 (?17) m
Masa: 10 (?18) t
Miejsce występowania: Australia - Queensland

(formacja Winton)

Czas występowania ok. 94 Ma

wczesna kreda (cenoman-turon)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Sauropodomorpha

Sauropoda

Macronaria

Camarasauroporpha

? Titanosauriformes

?? Somphospondyli

???? Laurasiformes

Wintonotitan.jpg

Rekonstrukcja przyżyciowa W. wattsi. [1]

Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Sylwetki australijskich dinozaurów z formacji Winton z zachowanymi kośćmi: A i B to diamantizaur, C to wintonotytan, D to australowenator.

Wintonotytan (łac. Wintonotitan wattsi) to średniej wielkości zauropod, występujący na obszarze dzisiejszej północno-wschodniej Australii (skamieniałości znalezione ok. 60 km na północny zachód od miasta Winton, Queensland). Występował na tych terenach wraz z innym przedstawicielami zauropodów - Diamantinasaurus i Savannasaurus, jednak w przeciwieństwie do nich nie jest tytanozaurem, a bardziej prymitywnym ich krewniakiem.

Prawdopodobnie jego naturalnym wrogiem był Australovenator, teropod należący do allozauroidów, którego szczątki również zostały odnalezione w osadach formacji Winton.

Historia badań

W 1964 roku doktor Alan Bartholomai z Muzeum Queensland znalazł częśćiowo zachowany szkielet zauropoda na terenie stacji Alni Sheep, na północny wschód od miasta Winton. Następnie, doktor Mary Wade zorganizowała przynajmniej dwa wyjazdy w tę okolicę, by zbierać kości zauropodów. Pierwsza była w 1972, druga w 1974. Udało się zebrać nowe kości z czterech dodatkowych miejsc między dwiema stacjami dla owiec: Elderslie i Lovelle Downs. Najkompletniejszym znaleziskiem, podarowanym muzeum w 1974 roku przez właściciela stacji Elderslie (Keith Watts), był okaz z zachowaną większością kończyny przedniej, częścią ogona oraz innymi elementami. Wszystkie te odkrycia zostały ogłoszone przez Coombsa i Molnara w 1981 roku. Uznali oni te znaleziska za kolejne osobniki austrozaura. Jednak pochodziły one z młodszych skał niż ten dinozaur. W dodatku jedynymi wspólnymi elementami były niektóre kręgi. Przez długie lata nikt nie zwracał na to uwagi.

W 2004 roku paleontolog David Elliott został zaproszony na stację Elderslie Sheep by zrobić inspekcję kilku stanowisk z dinozaurami. Udało mu się zlokalizować dokładne miejsca skąd pochodziły kości zauropodów. Było to możliwe dzięki notatkom Mary Wade i informacjom z artykułu Coombsa i Molnara. Ponadto odnalazł na powierzchni liczne kawałki kości, w tym elementy kręgów ogonowych, które pasowały do tych znalezionych 30 lat wcześniej. Wykopaliska przeprowadzone w 2006 roku doprowadziły do odnalezienia części miednicy, serii kręgów ogonowych z łukami hemalnymi i część kręgu grzbietowego. W 2009 roku zespół Hocknulla i współpracowników opisał te wszystkie szczątki jako nowego dinozaura i nadał im oficjalną nazwę. Wintonatytan został uznany za prymitywnego krewniaka tytanozaurów. Niestety z powodu niekompletności i słabego zachowania wiele elementów zostało źle zinterpretowanych. W 2011 roku Molnar zinterpretował dwa kawałki kości jako osteodermy tego dinozaura. Oznaczałoby to, że wintonatytan ma bardziej zaawansowaną budowę niż wcześniej zakładano. W 2015 roku ukazał się artykuł Poropata i współpracowników, który zrewidował cały materiał. Osteodermy okazały się być kawałkami kręgów. Ich brak potwierdza prymitywną budowę tego dinozaura.

Materiał kopalny

Zachowane elementy szkieletu na tle całej sylwetki wintonotytana.
Kości ręki wintonotytana.

Holotyp (QMF 7292) zawiera: lewą łopatkę, część lewej i prawej kości ramieniowej, niekompletne obie kości łokciowe, część prawej i prawie kompletną lewą kość promieniową, prawie kompletne lewe śródręcze (kompletne kości śródręcza II-V, część I), fragmentaryczne kręgi grzbietowe i krzyżowe, żebra, część lewej kości biodrowej, lewą kość kulszową, 25 kręgów z ogona (odcinek przedni i środkowy), pięć łuków hemalnych oraz liczne niezidentyfikowane fragmenty kości.

Drugi osobnik to cztery kręgi ogonowe z innego stanowiska (stacja Selwyn Park Sheep). Początkowo kości te brano za należące do gigantycznego kangura. Już w muzeum mylnie podpisano je jako ichtiozaur. Dopiero Coombs i Molnar w 1981 rozpoznali w nich zauropoda.

Etymologia

Nazwa rodzajowa znaczy w wolnym tłumaczeniu "tytan z Winton" (miasta, nieopodal którego znaleziono szczątki w formacji skalnej o tej samej nazwie). Natomiast człon gatunkowy upamiętnia Keitha Wattsa, który odnalazł szczątki tego dinozaura i przekazał je Muzeum w Queensland w 1974 roku.

Spis gatunków

Wintonotitan Hocknull, White, Tischler, Cook, Calleja, Sloan i Elliot, 2009
Wintonotitan wattsi Hocknull, White, Tischler, Cook, Calleja, Sloan i Elliot, 2009

Bibliografia

Carballido, J.L., Pol, D., Cerda, I., Salgado, L. 2011A. The osteology of Chubutisaurus insignis del Corro, 1975 (Dinosauria: Neosauropoda) from the 'middle' Cretaceous of central Patagonia, Argentina. Journal of Vertebrate Paleontology, t. 31, nr 1, str. 93–110.

Carballido, J.L., Rauhut, O.W.M., Pol, D., Salgado, L. 2011B. Osteology and phylogenetic relationships of Tehuelchesaurus benitezii (Dinosauria, Sauropoda) from the Upper Jurassic of Patagonia. Zoological Journal of the Linnean Society of London, t. 163, nr 2, str. 605-662. doi:10.1111/j.1096-3642.2011.00723.x

D'Emic, M. 2012. The early evolution of titanosauriform sauropod dinosaurs. Zoological Journal of the Linnean Society, t. 166, str. 624-671. doi:10.1111/j.1096-3642.2012.00853.x

Hocknull, S.A., White, M.A., Tischler, T.R., Cook, A.G., Calleja, N.D., Sloan, T., Elliott, D.A. 2009. New mid-Cretaceous (latest Albian) dinosaurs from Winton, Queensland, Australia. PLoS ONE, t. 4, nr art. e6190. doi:10.1371/journal.pone.0006190

Holtz, T.R. Jr. 2012. Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information. [2]

Paul, G.S. 2010. The Princeton Field Guide to Dinosaurs. Wyd. Princeton University - Princeton i Oxford.

Poropat, S.F., Mannion, P.D., Upchurch, P., Hocknull, S.A., Kear, B.P., Elliott, D.A. 2015. Reassessment of the non-titanosaurian somphospondylan Wintonotitan wattsi (Dinosauria: Sauropoda: Titanosauriformes) from the mid-Cretaceous Winton Formation, Queensland, Australia. Papers in Palaeontology, t. 1, str. 59–106. doi: 10.1002/spp2.1004

Poropat, S.F., Mannion, P.D., Upchurch, P., Hocknull, S.A., Kear, B.P., Kundrát, M., Tischler, T.R., Sloan, T., Sinapius, G.H., Elliot, J.A., Elliott, D.A. 2016. New Australian sauropods shed light on Cretaceous dinosaur palaeobiogeography. Scientific Reports, t. 6, nr art. 34467. doi: 10.1038/srep34467