Rahiolisaurus: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{DISPLAYTITLE:''Rahiolisaurus''}} <small> {| class="wikitable" style="background-color:CornSilk" | Autor: | Korekta: |- | Kamil Kamiński |} </small> ---- {| clas...”) |
|||
Linia 46: | Linia 46: | ||
|- | |- | ||
| colspan=2 |[[Plik: Dahalokely restoration.jpg|400px]] | | colspan=2 |[[Plik: Dahalokely restoration.jpg|400px]] | ||
− | <small>Rekonstrukcja ''Dahalokely'', być może rahiolizaur wyglądał podobnie | + | <small>Rekonstrukcja ''Dahalokely'', być może rahiolizaur wyglądał podobnie. |
− | + | Autor: Danny Cicchetti [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Dahalokely_restoration.jpg].</small> | |
|- | |- | ||
|} | |} | ||
==Wstęp== | ==Wstęp== | ||
− | ''Rahiolisaurus'' był dużym mięsożernym [[teropod]]em, występującym na obszarze dzisiejszych Indii w późnej kredzie. Był to jeden z wielu [[Abelisauridae|abelizaurydów]], opisanych z formacji Lameta. Wg niektórych badań nie należał on jednak do tej rodziny. | + | ''Rahiolisaurus'' był dużym mięsożernym [[teropod]]em, występującym na obszarze dzisiejszych Indii w późnej kredzie. Był to jeden z wielu [[Abelisauridae|abelizaurydów]], opisanych z formacji Lameta. Wg niektórych badań nie należał on jednak do tej rodziny. ''Rahiolisaurus'' xostał nazwany i opisany w 2010 r. przez zespół paleontologów pod kierownictwem [[Fernando Novas|Fernando Novasa]]. |
==Materiał kopalny== | ==Materiał kopalny== | ||
Linia 70: | Linia 70: | ||
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
− | | {{V|'' | + | | {{V|''Rahiolisaurus''}} |
− | | {{Kpt|[[ | + | | {{Kpt|[[Fernando Novas|Novas]], [[Sankar Chatterjee|Chatterjee]]}} i {{Kpt|[[Dhiraj Rudra|Rudra]]}}, [[2010]] |
|- | |- | ||
− | | {{V|'' | + | | {{V|''R. gujaratensis'' }} |
− | | {{Kpt|[[ | + | | {{Kpt|[[Fernando Novas|Novas]], [[Sankar Chatterjee|Chatterjee]]}} i {{Kpt|[[Dhiraj Rudra|Rudra]]}}, [[2010]] |
|} | |} | ||
Linia 96: | Linia 96: | ||
[[Kategoria:Mezozoik]] | [[Kategoria:Mezozoik]] | ||
[[Kategoria:Kreda]] | [[Kategoria:Kreda]] | ||
− | + | [[Kategoria:Mastrycht]] |
Wersja z 13:32, 6 maj 2017
Autor: | Korekta: |
Kamil Kamiński |
Rahiolisaurus (rahiolizaur) | |
---|---|
Długość: | ok. 6,4-8 m |
Masa: | ok. 1,2 t |
Miejsce występowania: | Indie - stan Gujarat |
Czas występowania | późna kreda ( mastrycht) |
Systematyka | Dinosauria
(?)[1] Abelisauridae Carnotaurinae <ref>Systematyka za Longrich i in., 2017, gdzie Carnotaurinae =Brachyrostra. Alternatywna systematyka w ramach Abelisauridae to: |
Rekonstrukcja Dahalokely, być może rahiolizaur wyglądał podobnie. Autor: Danny Cicchetti [1]. |
Wstęp
Rahiolisaurus był dużym mięsożernym teropodem, występującym na obszarze dzisiejszych Indii w późnej kredzie. Był to jeden z wielu abelizaurydów, opisanych z formacji Lameta. Wg niektórych badań nie należał on jednak do tej rodziny. Rahiolisaurus xostał nazwany i opisany w 2010 r. przez zespół paleontologów pod kierownictwem Fernando Novasa.
Materiał kopalny
Holotyp składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557).
Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, wiele kości miednicy oraz kończyn, głównie tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010).
Etymologia
Nazwa Rahiolisaurus pochodzi od wsi Rahioli oraz greckiego słowa sauros („jaszczur”, „gad”). Epitet gatunkowy gujaratensis nawiązuje do indyjskiego stanu Gujarat.
Budowa
Rahiolisaurus był dość dużym, ale smukłym teropodem, o delikatniejszej budowie niż znany z tej samej formacji skalnej Rajasaurus. Płytki międzyzębowe kości przedszczękowej prawdopodobnie były zrośnięte w jedną kość, pozbawioną pionowych bruzd, typowych dla pozostałych? abelizaurydów. Znajdowały się w niej cztery stożkowate zęby, co jest typowe dla tej i wielu innych rodzin teropodów. Wysokość ich koron wahała się w przedziale 2,4-2,8 cm. Kręgi szyjne były amficeliczne i pozbawione pleuroceli, przeciwnie do innych abelizauroidów. Wyrostki kolczyste kręgów szyjnych rahiolizaura były poprzecznie rozszerzone, co zbliża go do karnotaura, i odróżnia od mażungazaura. Kość krzyżowa prawdopodobnie składała się z siedmiu kręgów, co również jest zgodne ze stanem obserwowanym u karnotaura, nie były one jednak tak wąskie, jak u argentyńskiego krewniaka. Kończyny tylne były stosunkowo smukłe, w porównaniu np. do radżazaura. Rahiolisaurus wyróżniał się także kilkoma cechami budowy miednicy i śródstopia (Novas i in., 2010).
Paleoekologia
Rahiolisaurus znany jest z indyjskiej formacji Lameta. Przez lata opisano z niej wiele rodzajów abelizaurydówi mniejszych teropodów, jednak zdecydowana większość znana jest z bardzo skąpego materiału kopalnego. Jednym z lepiej poznanych wydaje się Rajasaurus, którego szczątki odkryto w odległości ok. 400 m od miejsca znalezienia rahiolizaura (Novas i in., 2010). Żyło tam również kilka tytanozaurów, takich jak Isisaurus, które mogły stanowić pożywienie tych mięsożerców. Na terenach tych panował klimat tropikalny lub subtropikalny (Sharma i in., 2005).
Spis gatunków
Rahiolisaurus | Novas, Chatterjee i Rudra, 2010 |
R. gujaratensis | Novas, Chatterjee i Rudra, 2010 |
Bibliografia
Grillo, O.N., Delcourt, R. (2017) "Allometry and body length of abelisauroid theropods: Pycnonemosaurus nevesi is the new king" Cretaceous Research, 69, 71-89. doi:10.1016/j.cretres.2016.09.001
Novas, F.E., Chatterjee, S., Rudra, D.K., Datta, P.M. (2010). "Rahiolisaurus gujaratensis, n. gen. n. sp., A New Abelisaurid Theropod from the Late Cretaceous of India". W: Saswati Bandyopadhyay (ed.): New Aspects of Mesozoic Biodiversity. Springer Berlin / Heidelberg, 45–62. doi:10.1007/978-3-642-10311-7
Sharma, N., Kar, R.K., Agarwal, A., Kar, R. (2005). "Fungi in dinosaurian (Isisaurus) coprolites from the Lameta Formation (Maastrichtian) and its reflection on food habit and environment." Micropaleontology, 51(1): 73-82.